Հայ մշա­կույ­թի նշա­նա­կա­լի երևույթ­նե­րից են հա­յե­րեն ա­մե­նա­մեծ մա­գա­ղա­թյա ձե­ռա­գի­րը՝ 1200-1202 թվե­րին Եր­զն­կա­յի Ա­վագ վան­քում գր­ված ու ծաղկ­ված «Մշո ճա­ռըն­տիր»-ը և Մշո Ա­ռա­քե­լոց վան­քի 1134 թվին հո­րին­ված փայ­տե փո­րա­գիր դու­ռը: Ա­ռա­ջի­նը մշ­տա­պես ցու­ցադր­վում է Մաշ­տո­ցի ան­վան հին ձե­ռագ­րե­րի մա­տե­նա­դա­րա­նում, երկ­րոր­դը՝ Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան թան­գա­րա­նում:

Այս ան­գամ կփոր­ձենք քն­նար­կել հե­լիո­ֆի­կա­ցիա­յի ծրագ­րի փորձ­նա­կան կի­րա­ռու­թյան հե­ռան­կա­րը՝ Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խի մե­կա­կան բնա­կա­վայ­րե­րում: Ժա­մա­նա­կին աշ­խար­հի հե­լիո­ֆի­կա­ցիա­յի ծրա­գի­րը ո­րո­շել էինք սկ­սել Շի­րա­կի մար­զի Սառ­նաղ­բյուր գյու­ղից՝ ստա­նա­լով հայ­րե­նի­քի նվի­րյալ գյու­ղա­պետ Հրաչ Ա­ճե­մյա­նի հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը:

Այս օրերի Հայաստանը դասական անտիուտոպիա է։ Ինչ կլիներ պատմական հայտնի որոշ գործիչների հետ, եթե նրանք ապրեին այսօրվա Հայաստանում: Միանշանակ, նրանցից շատերը կկալանավորվեին, ոմանք ստիպված կլինեին երկրից չբացակայելու ստորագրություն տալ, իսկ որոշներն էլ ստիպված կլինեին Ազգային ժողովի հատուկ հանձնաժողովում պատասխանել լուլուների տարատեսակ հարցերին:

Հուն­վա­րի 26-ն էր, չո­րեք­շաբ­թի, ժա­մը 11-ը: Փա­րի­զում ձյուն չկար, բայց տհաճ, ծա­կող ցուրտ էր: Ա­վե­նյու Մար­սո­յում Ա­լեք­սանդր Տեր-Զա­քա­րյա­նը բարձ­րաց­րեց հնա­մաշ վե­րար­կուի օ­ձի­քը, կե­պին ուղ­ղեց և քայ­լերն ա­րա­գաց­րեց:

Ե­րեկ Սի­րիա­յի խոր­հր­դա­րա­նը ճա­նա­չել է Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նը՝ հաս­տա­տե­լով, որ Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյունն ի­րա­գործ­վել է Օս­մա­նյան կայս­րու­թյան կող­մից Սի­րիա­յի և Արևմտյան Հա­յաս­տա­նի տա­րածք­նե­րում: Ե­րեկ նաև մա­մու­լի ա­սու­լիս է տվել Հա­յաս­տա­նում Սի­րիա­յի դես­պան Մո­հա­մեդ Հաջ Իբ­րա­հի­մին:

Մենք ար­դեն քն­նար­կել ենք կո­ռուպ­ցիա­յի երևույ­թը՝ նշե­լով դրա վնա­սա­կար ազ­դե­ցու­թյու­նը եր­կր­նե­րի տն­տե­սա­կան, մշա­կու­թա­յին, ա­ռող­ջա­պա­հա­կան, սո­ցիա­լա­կան ու մնա­ցած բո­լոր կարևոր բնա­գա­վառ­նե­րի վրա:

1945-ին դաշնակիցները աշխարհը կարգավորեցին «վերևից»: 1989-ին հաղթեց ինքնորոշումը: Այսօր այդ հաջողությունը վտանգի տակ է՝ գրում է Քրիստոֆ ֆոն Մարշալը Der Tagesspiegel-ում:

Հունվարի 23-ին Իսրայելում աշխատանքները սկսեց Հոլոքոստի հիշատակի համաշխարհային համաժողովը: «Սա պատմական հավաք է ոչ միայն Իսրայելի ու եվրոպացիների համար, այլև՝ ամբողջ մարդկության»՝ նախօրեին հայտարարել է Իսրայելի նախագահ Ռեուվեն Ռիվլինը:

Փոր­ձենք ըն­դար­ձա­կել մեր քն­նար­կում­նե­րի թե­մա­ներն ու անց­նենք ա­մե­նա­կարևո­րին՝ կա­շա­ռա­կե­րու­թյան և կո­ռուպ­ցիա­յի հիմ­նախն­դիր­նե­րի պար­զա­բան­մա­նը, և ին­ժե­նե­րա­կան լեզ­վով մարդ­կանց բա­ցատ­րենք, թե ին­չու են հի­շյալ երևույթ­ներն այդ­քան վտան­գա­վոր ու դա­տա­պար­տե­լի հա­մար­վում, ի՞նչ դե­րա­կա­տա­րում են դրանք ու­նե­ցել ԽՍՀՄ տն­տե­սու­թյան քայ­քայ­ման և երկ­րի վերջ­նա­կան փլուզ­ման հար­ցե­րում, ի՞նչ ճա­կա­տա­գիր է սպա­սում կո­ռուպ­ցիա­յի մեջ թաղ­ված Հա­յաս­տան երկ­րին՝ հա­յե­րիս հայ­րե­նի­քին:

Զրու­ցում են գրող, հրա­պա­րա­կա­խոս ԴԱ­ՎԻԹ ՄԿՐ ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԸ և հա­յա­գետ, Հա­յաս­տա­նի մշա­կույ­թի վաս­տա­կա­վոր գոր­ծիչ, ՀՀ նա­խա­գա­հի 2011 թ. մր­ցա­նա­կի դափ­նե­կիր ԱՐ­ԳԱՄ ԱՅՎԱ­ԶՅԱ­ՆԸ: